เศรษฐีชาวยิวบทนำการพบกันอย่างไม่คาดฝัน

jafra thailand กับบททดสอบแรกผมมีโอกาสได้พบกับชายชราคนหนึ่งที่สหรัฐอเมริกาตอนนั้นผมจะเป็นเพียงนักศึกษาอายุ 20 ปีและไปที่นั่นตามคำเชิญขององค์กรชาวอเมริกันที่ประสบความสำเร็จก็เพราะตั้งใจไว้ว่าเมื่อกลับอาสาสมัครเกือบครบกำหนด 1 ปีแล้วเรื่องของผมก็คือก็ตะเวนไปตามบ้านพักคนชราในรัฐฟลอริดาบรรยายในหัวข้อวัฒนธรรมญี่ปุ่นกับสันติภาพนอกเหนือจากการบรรยายผมยังหาโอกาสไปพบกับ พอสมควร เพราะลองนึกย้อนดูผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมาเจอกับคนที่ยอดเยี่ยมในจังหวัดที่ยอดเยี่ยมจริงๆในการบรรยายครั้งหนึ่งหลังจากที่ผมบรรยายจบชาติเชื้อราร่างเล็กท่าทางสุภาพก็เข้ามาทักผมว่าจะบรรยายได้ดีมากฉันอยากจะกอดคุณสักหน่อยเขาเล่าให้ฟังว่าในช่วงที่ดีการคุกคามจากพวกนาซีมายังสหรัฐอเมริกาเคยแวะพักที่ญี่ปุ่นด้วยเหตุนี้ฉันชะลอชาวยิวเชื่อว่าจะเลิกบุหรี่จึงอยากถือโอกาสเลี้ยงอาหารกลางวัน 6 โมงวันหลังผมรับปากไปโดยไม่ได้ใส่ใจตอนนั้นผมไม่ได้คาดคิดเลยว่าการพบกันครั้งนี้จะส่งผลให้ชีวิตของผมเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่คุณเกลเลอร์เป็นชาวยิวที่เกิดในประเทศออสเตรเลียต้องอยู่ที่นั่นเขาเจริญรอยตามพ่อซึ่งเป็นนักธุรกิจต้องมีกิจการที่รุ่งเรืองและเมื่อพวกนาซีขึ้นมามีอำนาจเขาเลยต้องจำใจย้ายถิ่นฐานเข้าอพยพจากญี่ปุ่นไปทางไซบีเรียผ่านญี่ปุ่นจนมาถึงสหรัฐอเมริกาและจากประสบความสำเร็จกับธุรกิจเครื่องเพชรที่นิวยอร์กก็ได้ประกอบกิจการด้านอสังหาริมทรัพย์จนกลายเป็นมหาเศรษฐีและขยายกิจการโรงแรมและห้างสรรพสินค้าไปทั่วสหรัฐอเมริกาผมไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าจะได้มีโอกาสรู้จักกับคนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้และมั่นใจว่าถ้าอยากรู้เคล็ดลับความสำเร็จและก็ควรที่จะให้คำตอบกับผมได้ก็คือคนคนนี้ก็คิดได้ดังนั้นผมก็พูดออกไปทันทีผมต้องหาคนอย่างคุณมานานแล้วครับผมตั้งใจว่าจะกลับญี่ปุ่นเมื่อไหร่จะไม่สมัครงานตามบริษัทแต่จะเริ่มต้นทำธุรกิจของตัวเองคุณช่วยบอกเคล็ดลับความสำเร็จให้ผมฟังหน่อยได้ไหมครับผมจะทำตามที่คุณบอกทุกอย่างผมก็อ้อนวอนกู่เทียนเล่อเงียบไปสักครู่ก่อนจะพูดว่าถ้าอย่างนั้นเธอต้องผ่านบททดสอบได้ของฉันให้ได้ก่อนบททดสอบได้ของเขาก็คือผมต้องไปขอให้คนจำนวน 1,000 คนช่วยเซ็นชื่อลงในกระดาษเขียนว่าฉันขอส่งกำลังใจให้ชายหนุ่มคนนี้ประสบความสำเร็จในชีวิตและสำเร็จภายใน 3 วันตอนแรกผมนึกว่าบททดสอบที่คุณขึ้นเลิกพูดถึงคือการสอบข้อเขียนได้ยินว่าต้องไปทำอะไรผมจริงๆไปเลยแต่โอกาสแบบนี้กูหาไม่ได้อีกง่ายๆผมก็ตอบไปอย่างแข็งขันว่าผมจะทำครับผมตกปากรับคำไปโดยที่ยังไม่มีแผนการบนสักนิดจึงต้องมานั่งกลุ้มใจเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีคุณจำนวน 1000 คนเป็นตัวเลขที่ไม่น้อยเลยทีเดียวนอกจากมึงใหญ่อย่างละครหยอกแล้วอื่นๆสหรัฐอเมริกาใต้มีผู้คนพลุกพล่านเหมือนญาติชุมชนและญี่ปุ่นแขนเป็นฟอเรดาร์ถ้ามีคนเดินสัญจรไปมาตามท้องถนนผมคิดว่าต้องไปที่มีคนเยอะๆเอาไว้ก่อนจึงตัดสินใจเป็นอะไรชื่อที่ห้างสรรพสินค้าผมเข้าไปฆ่าผู้คนที่เดินผ่านมาผ่านไปในห้างสรรพสินค้าด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรแต่พวกเขากลับมองผมยังไม่ไว้ใจคนผลลัพธ์ก็คือวันแรกผมรวบรวมรายเซ็นได้แค่ไม่กี่สิบนาทีถ้าจะสู้ไม่ถอยทั้งวันจนหมดแรงแม้จะมีอุปสรรคภาษาและสถานที่ก็ไม่เอื้ออำนวยทรัพย์เท่าไหร่แต่ถ้าจะขอลายเซ็นจากคนหนึ่งคนให้ได้ภายใน 3 วันผมจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนวิธีการเสียใหม่ผมคิดหากลยุทธ์ใหม่นะฉันรู้สึกผิดหวังมันต้องมีวิธีที่จะทำให้ผู้คนยอมเซ็นชื่อด้วยความยินดีคือปัญหาก็คือผมนึกไม่ออกว่ามันคืออะไรทั้งนั้นผมก็ขึ้นมาแทนที่จะขอให้คนอื่นเซ็นชื่อเฉยๆผมจะมอบเรียนกระดาษเป็นของตอบแทนด้วยก็เดินทางออกจากญี่ปุ่นเพื่อนๆพับนกกระเรียนพันตัวเป็นเครื่องรางนำโชคให้กับผมและตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์แล้วผมบรรจุนกกระเรียนทั้งหมดใส่ถุงและรู้สึกตื่นเต้นจนหลับไม่สนิทกันคือเอาล่ะวันนี้จะได้รู้กันใจตัวเองก่อนเข้าไปทักคนแรกที่เดินผ่านมาสวัสดีครับผมเป็นนักศึกษาจาก

jafra thailand

จาฟรา